بوقلمون

بزرگترین و سنگین ترین پرنده خانگی و از جنس ملیگریس (Meleagris) و بومی شمال آمریکا را بوقلمون‌ها می شناسندکه در راسته ماکیان‌سانان (Galliformes) قرار دارند.
یکی از وجوه متمایز این ماکیان درشت اندام با سایر ماکیان های گوشتی در این است که ، دارای « اسنود» (snood)یا «ریش گوشتی » که از زیر نوک بوقلمون ها آویزان شده است و ، ماده ی این پرنده پرواری، بسیار کوچک تر از گونه نر آن است و معمولا طول بال‌هایشان به ۱٫۵ تا ۱٫۸ متر می رسد .
این ماکیان ، در ایران به خاطر صدای عجیبی که از خود در می‌آورند ، به «بوقلمون» ، نامیده شده‌است. چون ، بوقلمون نر از راه ترکیه وارد مرکز اروپا شد و نام این کشور(TURKEY) ، بر روی این پرنده باقی ماند. جنس نر این پرنده می تواند همانند دیبای رومی رنگ چهره و فرم پرهای خود را هر لحظه به گونه ای درآورد. بوقلمون، ضمنا ترسو و بسیار کودن است ، نوع بزرگ و محلی آن، قادر به پرواز (پریدن) نیستند.
بوم ( محل پرورش یا زیست ) اصلی بوقلمون از آمریکای لاتین و مکزیک بوده و در حال حاضر نیز بوقلمون های وحشی که قادر به پرواز هستند در مناطق جنگلی وجود دارند . اصلاح نژاد بوقلمون از چندین دهه گذشته در کشورهای صاحب نام صورت گرفته و در حال حاضر به اسامی تجاری مختلفی در نقاط مختلف دنیا عرضه می شود که هر کدام دارای خصوصیات جداگانه می باشد و عموما به سه دسته متوسط ،نیم سنگین و سنگین تقسیم می شوند . پرورش بوقلمون های گوشتی و رسانیدن به وزن ایده ال در زمان مقرر مستلزم ارائه مدیریت صحیح،جیره بالانس شده از حیث سطح انرژی و پروتئین و مکمل های ویتامین و معدنی متناسب با سن پرنده می باشد .
اولین شخصی که به طور مکتوب در شال 1499 به بوقلمون اشاره کرده و در مورد آن بحث نموده است پدروالونسونینو می باشد . ضمنا او را اولین فردی می دانند که در سال 1500 میلادی بوقلمون را به اروپا برد .
دلیل اساسی افزایش تولید و مصرف گوشت بوقلمون در ارو پا و آمریکا را چنین توجیه می کنند که ، گوشت بوقلمون از لحاظ چربی و کالری فقیر ، ولی ازنقطه نظرکارکردی درتغذیه بسیاربا اهمیت و ارزش غذایی آن شبیه گوشت گوساله های بسیار جوان بدون چربی است .
امکان عرضه گوشت بوقلمون به اشکال متنوع وجود داشته و می توای آن ها را به حالت لاشه کامل یا قطعات ران و سینه و یا به صورت کالباس و سوسیس و غیره وارد بازار مصرف نمود .
نگهداری بوقلمون ها تنها به چهار دیواری سالن ها محدود نشده بلکه این امکان حتی در مزرعه و فضای باز برای آنها بیشتر ممکن است .

خصوصیات بوقلمون های تجاریلطفا به ادامه مراجعه کنید/نظر فراموش نشود

صنعت بوقلمون تجاری از اهمیت خاصی برخوردار است و نسبت به این که گوشت استحصالی در کدام مسیر مورد قرار گیرد . زمان کشتار مشخص و معین می شود بوقلمون های نر گوشتی در مدت زمان 18 هفته به وزن معادل 16 کیلوگرمی وبوقلمون های ماده گوشتی در پایان 14 هفتگی به وزن معادل 8 کیلوگرمی می رسند . لاشه گوشت بوقلمون از 60 درصد گوشت سفید و 40 درصد گوشت قرمز تشکیل یافته است مزه گوشت سفید یا قرمز لاشه به خاطر ترکیبات و عوامل مختلف از یکدیگر متمایز بوده و بسیار لذیذ و خوشمزه میباشد .
گوشت بوقلمون از نظر ترکیبات دارای پروتئین بالا،کمترین کلسترول املاح و اسید امینه های ضروری میباشد . لذا یک منبع مناسب پروتئین جهت پخت و تهیه انواع خوراکها و غذاهای مختلف و همچنین برای افراد مسن ،کودکان در حال رشد ،مبتلایان به امراض قلبی و عروقی سایر احاد جامعه می توانند نیز از گوشت بوقلمون به عنوان منبع پروتئین مناسب استفاده نماید .گوشت بوقلمون از نظرمیزان کلسترول در درجه دوم اهمیت بعد از ماهی قرار می گیرد لذا کسانی که میزان کلسترول و چربی خون بالا دارند براحتی میتوانند از آن بهره مند گردند . در صنایع جانبی بدلیل وزن بالا لاشه و کمی ضایعات براحتی مورد مصرف قرار می گیرد ، موارد مطرح شده خود گواه توجه سایر کشورها به گوشت بوقلمون به عنوان یک منبع پروتئین مناسب تلقی می شود . میزان تلفات جوجه بوقلمون 5/4 تا 5% و عموما در سه هفته اول سن بوده که از نظر اقتصادی و مصرف دان ، بیشتر اذهان را به خود جلب می نماید .

طبقه بندی بوقلمون از نظر جانور شناسی
بوقلمون ها، درطبقه بندی جانوری، جزء راسته «گالی فرمیس» و زیر گروه (راسته) «گالی تیره فازیانیده» ، تحت تیره «مله اگریدین» و جنس «مله اگریس گالوپا » می باشد .در تحت تیره مله اگریدین دو نوع بوقلمون به نام های ؛ «اگریو خازیس» و« اوسلاتا»و «مله اگریس گالوپا » شناسایی شده است .
از نظر فیزیولوژی بوقلمون
تعداد کروموزوم های آن 82 عدد می باشد . تعداد ضربان قلب 200 تا 250 در دقیقه است ،دستگاه گوارش بوقلمون شبیه به ماکیان بوده فقط درانداره متفاوت است ، دستگاه تولید مثل بوقلمون شباهت زیادی با ماکیان داشته و با غاز و اردک در عدم وجود قضیب اختلاف دارد . اسپرم ها 5تا7 روز در مجرای تناسلی جنس ماده زنده باقی می ماند ،شروع تخمگذاری دربوقلمون ها 230 تا240 روزگی است،از طرز گرفتن شاهپرها در بال می توان به نر و ماده بودن بوقلمون ها پی برد، قطع بال در بوقلمون از 1 تا10 روزگی انجام می گیرد ،نوک چینی جهت جلوگیری از کانیبالیزم در 2تا 5 هفتگی انجام می گیرد .
تیپ ظاهری
- سر لخت یا بدون پر با رنگی متمایل به آبی حاوی گره های متراکم گوشتی قرمز است .
- چشمها ، در بوقلمون ها عنبیه قرمز مایل به قهوهای و مردمک سیاه زنگ است چشم ها دارای سه پلک داخلی و خارجی هستند .
- منقار؛ سخت و شاخی بوده و دو منفذ تنفسی پرنده به صورت افقی در انتها و بالای آن قرار دارند
- گردن؛ نسبتا طویل و کمی به پشت خمیده است در زیر منقار یک پرده گوشتی شبیه غبغب وجود داردکه تا نیمه گردن ادامه دارد .
- سینه ؛ ابعاد سینه در انواع بوقلمون ها متفاوت است در ناحیه سینه جنس نر در سن 8تا9 ماهگی موهای زبر سیاه رنگی روییده است .
- پشت ؛ طویل و از امتداد شانه ها به طرف دم کمی محدب می باشد .
- دم ؛ طویل کمی افتاده و جمع شده به نظر می آید .
- ساق پا ؛ بلند قوی بدون پر است رنگ آن از قرمز تا ارغوانی سیاه کم رنگ خاکستری نقره ای یا سفید کرمی می باشد .
آشنایی با دو نوع بوقلمون، برنز آمریکای شمالی و سفید هلندی
بوقلمون برنز
بوقلمون برنز از نژاد بوقلمون های اهلی است . اگرچه رشد به مراتب بیشتری دارد ولی از نظر ظاهر بسیار شبیه بوقلمون وحشی آمریکای شمالی است . با وجود این که نژاد این دسته از ماکیان در سال های اخیر رو به کم ترشدن است ولی باز می توان از آنها به عنوان موجودات خوب و مولد خانگی یاد کرد. بوقلمون های برنز در مقایسه با سایر گونه های بوقلمون اندکی آرام تر هستند و این باعث می شود که به راحتی بتوان آن ها را در کنار خود نگهداری نمود.پرورش دهندگان این حیوان می گویند زمانی که شما وارد محل زندگی بوقلمون های برنز بشوید آنها به راحتی برای دریافت غذا به شما نزدیک می شوند .مثل بیشتر بوقلمون ها ، بوقلمون های برنز نسبت به سرما و تغییرات آن بسیار حساس می باشندو بایستی در قبال چنین شرایطی محفوظ نگه داشته شوند .
اغلب خانواده های بوقلمون برنز به عنوان حیوانات خانگی به فروش می رسند.در مرحله بلوغ بوقلمون های برنز معمولاُ وزنی بین 25 تا 40 پوند دارند ، این در حالی است که وزن بوقلمونهای ماده بین 14 الی 26 پوند متغییر است .پرهای آنها رنگ سیاه مات دارد و لکه های قهوه ای متمایل به سبز بر روی آنها در زیر نور خورشید مثل رنگهای متالیکی می درخشد .کفل این نوع بوقلمون رنگ برنز خاصی دارد در حالی که پرهای ناحیه جلوی بدن او بیشتر قرمز و سبز رنگ است . لبه دم بوقلمون برنز ،دور تا دور نوار سفید رنگی دارد .در حال حاضردو نوع از بوقلمون های برنز وحشی و سینه پهن بیشتر با مقاصد تجاری تولید می شوند و دلیل آن این است که سینه آنها گوشت نسبتاً زیادی دارد .بوقلمون های برنز به آمریکای شمالی تعلق دارند . اگرچه هر دو نوع بوقلمون های برنز در آمریکا کمیاب شده اند ولیکن بوقلمون سینه پهن بیشتر مورد استفاده عموم قرار دارد . این نکته را نیز باید افزود که پرورش سینه پهن ها بسیار مشکل تر از نوع وحشی آنها می باشد و دلیل آن این است که آنها به دلیل سینه پهنشان نمی توانند جفت گیری کنند و تکثیر آنها به صورت تلقیح مصنوعی صورت می گیرد . تا سال 1960 بوقلمونهای برنز عمده ترین بوقلمون های بودند که در ایالات متحده پرورش داده می شدند.
بوقلمون سفید هلندی
امروزه اختلالاتی در مورد نژاد بوقلمون« وایت هلند» به وجود آمده است . اگرچه اغلب بوقلمون های سفید را به نام وایت هلند می شناسند ولی همه آنها استانداردهای نژاد مزبور را دارا نمی باشند .نژاد بوقلمون های واقعی وایت هلند روز به روز کمیاب تر می شود .بنابراین اقدامات حماینی جهت حفاظت آنها باید صورت گیرد .بوقلمون های وایت هلنددیگر به طور گروهی پرورش داده نمی شوند .پرورش دهندگان نژاد اصیل بسیار کم هستند و آنها بر این نکته اتفاق نظردارندکه بوقلمون های مذکور با استاندارهایی مورد ارزیابی قرار می گیرند که به مرور زمان از استانداردهای نژاد اصیل فاصله گرفته است . این نوع بوقلمون ها تنها توسط علاقه مندان پرورش داده می شوند و پرورش آنها بسیار محدود می باشد
در حال حاضر نوعی از بوقلمون وایت هلند به طور تجاری پرورش داده می شوند .اگرچه امروزه بیشتر گونه های بوقلمون سفید هلندی که به منظور مقاوم بودن با نژادهای دیگر آمیخته شده است دارای چشمهای قهوه ای رنگ می باشند ولیکن نژاد اصیل این دسته از بوقلمونها دارای چشمان آبی بوده است.برخی از انواع نر این بوقلمونها هنوز هم دارای غبغب سیاه هستند.رنگ گردن و زیر گردن بوقلمونها مثل ساق پا و انگشتان پای آنها ، سفید متمایل به صورتی می باشد.
منقار آنها هم رنگ صورتی دارد و هم می تواند رنگ استخوانی داشته باشد .در روی سر بوقلمونهای مزبور نشانه ای از رنگ سرخ آبی وجود دارد.بقیه اندام بوقلمون وایت هلند را پرهای شاداب سفید رنگ پوشانده است .
امروزه ، گونه های از بوقلمونهای سفید هلندی که با بوقلمونهای «لارج وایت» آمیخته شده است دارای سینه ای پهن و پاهای کوتاه تردرمقایسه باگونه های اصیل می باشند.بوقلمونهای نر اصیل معمولا حدود 33 پوند و نوع ماده حدود 18 پوند وزن دارند.
اگر چه نمی توان به طور قطعی اظهار نظر نمود ولی باور بر این است که بوقلمون های وایت هلند در کشور هلند پرورش یافته و نژاد آنها گسترش یافته است .در این میان بوقلمون های وحشی نیز از آمریکا به اروپا صادر شده اند ولی هلند و اتریش به گونه های سفید که یکی از آنها همین نوع است علاقه مند بوده اند.
امروزه گونه های وایت هلند که به طور تجاری هم پرورس داده می شوند از مشهورترین گونه هایی هستند که در تعطیلات زمستانی در ایالات متحده به فروش می رسند ولیکن بیشتر آنها اصیل نیستند و یا به عبارت دیگر گونه های اصیل بوقلمون مذکور نسبتاً کمیاب است .
بوقلمون ؛ گوشتی با طعم‌های مختلف
استفاده از گوشت بوقلمون چند سالی است که در کشور ما افزایش یافته و اغلب آن را در قفسه مواد پروتئینی فروشگاه‌های بزرگ به صورت تکه‌های ران و سینه بسته‌بندی شده یا به صورت درسته در برخی مغازه‌های عرضه‌کننده گوشت مرغ می‌بینیم، اما سوال اینجاست، با توجه به قیمت بالای گوشت بوقلمون نسبت به گوشت مرغ، آیا وارد کردن این گوشت به برنامه غذایی مفید است؟
بوقلمون پرنده‌ای از نژاد قرقاولان و بزرگ‌ترین و سنگین‌وزن‌ترین پرنده خانگی است. گوشت این پرنده حاوی هر دو نوع گوشت سفید و قرمز است. 65 درصد گوشت بوقلمون سفید و در ناحیه سینه و 35 درصد آن تیره و در ناحیه ران‌ها قرار دارد. هریک از این گوشت‌ها از نظر طعم و مزه باهم متفاوت اند. گوشت سینه و بال‌ها سفید و لذیذ و از نظر مزه شبیه گوشت گوساله است و گوشت قرمز آن که اغلب در ران‌ها یافت می‌شود، بسیار نرم و طعمی شبیه گوشت پرندگان وحشی یا شکاری را دارد.
افزایش حجم توده گوشت قسمت‌های سینه و ران نسبت به حجم استخوان و در نتیجه ضایعات کمتر نسبت به گوشت‌های مشابه ویژگی برجسته بوقلمون است. گوشت بوقلمون به دلیل بافت ویژه‌ای که دارد هنگام طبخ حجم خود را از دست نمی‌دهد و به دلیل داشتن پروتئین بالا، حداقل چربی اشباع، کمترین سطح کلسترول و فقدان چربی میان بافتی در مقایسه با گوشت قرمز از اهمیت بسیاری برخوردار است و منبع خوبی از ویتامین‌های A، B1، B3، B6، B12 و املاحی چون سلنیوم، منیزیم، مس، آهن، روی، پتاسیم و اسید آمینه تریپتوفان به شمار می‌رود. یکی از ویژگی‌های منحصر بفرد گوشت بوقلمون نسبت به سایر گوشت‌های سفید، ویتامین A و نقش مهم تقویت سیستم ایمنی آن است که بویژه در فصل سرما، مصرف آن به کودکان و سالمندان توصیه می‌شود.

توصیه‌ها
گوشت بوقلمون بدون پوست به طور طبیعی چربی کمی دارد و در هر 100 گرم آن تنها یک گرم چربی موجود است. تقریبا تمامی چربی بوقلمون در پوست آن موجود است و گوشت تیره رنگ آن چربی بیشتری نسبت به گوشت سفید آن دارد. بنابراین افراد مبتلا به چربی خون بالا بهتر است از گوشت سفید سینه این پرنده استفاده کنند. بد نیست بدانید گوشت سفید بدون پوست بوقلمون چربی اشباع و کلسترول کمتری از گوشت مرغ و گاو دارد.
این گوشت به دلیل دارا بودن اسید آمینه تریپتوفان به ترشح بیشتر سروتونین کمک کرده و باعث سرحالی و آرامش در افراد دچار علائم افسردگی موقت می‌شود. مصرف 150 گرم گوشت بوقلمون حدود نیمی از اسیدفولیک مورد نیاز روزانه را تامین کرده و مصرف مقدار متعادل آن برای خانم‌های باردار مفید است.
اسید آمینه تریپتوفان موجود در گوشت بوقلمون به دلیل تقویت سیستم ایمنی بدن می‌تواند علائم بیماری ام‌اس را کاهش دهد، نقش مهمی در خوابیدن دارد و باعث بهبود خواب در مبتلایان به بی‌خوابی مزمن می‌شود. این گوشت اگر فاقد مواد هورمونی باشد، می‌تواند میزان هورمون تستوسترون را در بدن آقایان در حد مطلوب نگه داشته و منجر به افزایش عملکرد جنسی و افزایش گلبول‌های قرمز خون شده و از پوکی استخوان جلوگیری کند.
بوقلمون‌ها به دلیل پاهای فعال در ناحیه ران‌ها دارای رگ‌های خونی بسیاری هستند. این رگ‌ها حاوی هموگلوبین‌های حاوی آهن هستند که اکسیژن را به ماهیچه‌ها می‌رسانند. بنابراین هرچه رنگ ماهیچه ران‌ تیره‌تر باشد مصرف آن برای کسانی که کمبود آهن دارند مفیدتر است. اسید آمینه موجود در گوشت بوقلمون می‌تواند از تجمع سرب و جیوه در بدن جلوگیری کرده و با کمک به عملکرد کبد، سموم بدن را دفع نماید.
تابستان یا هوای گرم و پرورش بوقلمون ها
تابستان فصلی گرم برای گردش و تفریح دلپذیر است ولی برای صنعت پرورش بوقلمون ناخوشایند می باشد در این حالت میزان رشد و تولید تخم عمدتا به خاطر افزایش کرچی کاهش می یابد. که یک اثر کاهشی نامتناسب در تولید گوشت سینه بوقلمون دارد.
راه های کاهش گرمازدگی در بوقلمون ها
برای حل این مشکل به نظر می رسد، اولین موضوع در مورد پرورش بوقلمون این است که آنها بتوانند زنده بمانند ، یعنی ، درجه حرارت بدن آنها بایستی در شرایط متغیر محیطی ثابت بماند. درجه حرارت طبیعی بدن بوقلمون ها 41 تا 2/41درجه سانتی گراد می باشد. هضم غذا، فرایند رشد و فعالیت در بوقلمون ایجاد حرارت می کند و بوقلمون با له له زدن (نفس نفس زدن) میزان اتلاف حرارتی را به طریقه خنک شدن تبخیری افزایش می دهد.
بازده یا کارآیی دفع حرارت ؛ سرمایه گذاری جهت پرورش تجاری ارزشمند است ، به ویژه اگر پرندگان سنگین وزن را پرورش می دهیم.برای یازده یا کارآیی دفع حرارت باید ؛

- درجه حرارت محیط و حرکت هوای اطراف پرنده
- تراکم گله ، یعنی هر چقدر پرندگان نزدیک به یکدیگر باشند تشعشع حرارتی یکدیگر را بیشتر جذب می کنند.
- استفاده از فاکتورهای مدیریتی بر روی اثرات درجه حرارت محیطی با گردش هوای اطراف،
- حرارت بدن بوقلمون زمانی دفع می شود که درجه حرارت بدنش را به صورت ثابت حفظ شود.
- گردش هوای اطراف پرنده عامل مهمی در کاهش استرس گرمایی است .
- استفاده از هواکش هایی با سرعت بالا ترجیح داده شوند. برای همین منظور هواکش های مدور که باعث جریان هوای بالای سر پرندگان می شوند مفید می باشند.
تذکر ؛ در روزهای بسیار گرم بوقلمون ها در مسیر جریان هوای ناشی از این هواکش ها قرار می گیرند و سرشان را در داخل هوای پرجریان قرار می دهند. بنابراین جریان هوای حاصل از هواکش های مدور تعبیه شده باید دقیق برآورد شود و حتما در سقف سالن های پرورشی نصب شده باشند.
همین طور کاهش درجه حرارت آب قابل دسترس پرندگان دارای مزایای زیادی است. اگرچه مدارک کمتری در مورد این موضوع وجود دارد. ممکن است که این مسئله با آب نوشیدنی خنک حل شود ولی در این حال امکان دارد روش هایی برای جلوگیری از افزایش دمای آب در آب و هوای گرم وجود داشته باشد. به خاطر مکان قرار گرفتن لوله های آب, اگر آب قابل دسترس پرندگان گرم باشد یک اثر منفی در توانایی پرندگان برای خنک کردن خودشان خواهد گذاشت. ممکن است دلیلی برای عایق کردن لوله های آب مصرفی و مخزن آب وجود داشته باشد. کار کردن با ماده های تخمگذار (تخمی) مزایای بالقوه آب خنک را آشکار می سازد. بوقلمون ها بدون اصلاح درجه حرارت بدنشان غذای بیشتری را مصرف کنند.
بوقلمون ها نمی توانند تخم یا گوشت تولید کنند مگر این که مواد مغذی مصرف کنند. همچنین متخصصان تغذیه نقش مهمی در کاهش اثرات زیان آور ناشی از درجه حرارت تابستان دارند در درجه حرارت بالاتر بوقلمون به انرژی کمتری جهت ثابت نگهداشتن درجه حرارت بدنش نیاز دارد بنابراین نسبت مواد مغذی ضروری بایستی کمتر باشد وقتی که آب و هوا گرم است بوقلمون بخاطر جلوگیری از ایجاد حرارت درونی بدن فعالیت کمتری می کند بنابراین زمان بیشتری را برای خوردن و ایستادن صرف نخواهد کرد.
تغذیه بوقلمون ها در فصل یا هوای گرم
مواد مغذی باید در زمان کمتری مصرف شود این حالت می تواند با افزایش درصد مواد مغذی در جیره حاصل گردد بنابراین بهترین روش جهت کاهش نسبت مواد مغذی به انرژی, کاهش مقدار انرژی قابل متابولیسم نمی باشد بلکه افزایش مقادیر سایر مواد مغذی است این امر باعث افزایش هزینه هر تن ماده غذایی و کاهش ضریب تبدیل غذا می شود و لی در حفظ میزان رشد و عدم کاهش تعداد تخم موثر خواهد بود. به شرطی که برای پرورش دهنده عملی باشد. روش دیگر موجود متخصصان تغذیه کاهش مقدار درجه حرارت حاصل از جیره است که توسط بوقلمون مورد هضم قرار می گیرداین روش با موارد زیر حاصل می شود؛
1 - افزایش میزان انرژی حاصل از چربی ها یا روغن ها نسبت به کربوهیدرات ها
2 - کاهش میزان اجزای جیره که فیبر بالایی دارند
3 - کاهش مقادیر اضافی نیتروژن دفعی حاصل از درصد کل پروتئین, در حالی که مقادیر اسیدهای آمینه ضروری در حد تعادل باشد
همچنین احتمال می رود که در درجه حرارت بالا اثرات متقابل ما بین اسیدهای آمینه افزایش یابد نمونه هایی از این مورد در نتایج حاصل از آزمایشات But گزارش شده است در این آزمایش نتایج حاصل از درجه حرارت های 15 و 25 با دو برنامه غذایی مقایسه شدند. یکی از برنامه های غذایی توسط But پیشنهاد گردید و برنامه دیگر شامل سطوح لایزین و متیونین مختلف بود که با افزودن 10 درصدی منبع سنتتیک این اجزاء همراه بود.
به نظر می رسد که از سن 0 تا 68 روزگی پاسخ رشد یکسانی در هر دو برنامه دمایی با افزودن اسیدهای آمینه حاصل می گردد. اما از 68 تا 134 روزگی اثرات متقابل محسوسی ما بین مواد مغذی نسبت به درجه حرارت بالا مشاهده می شود.
در نتیجه افزودن اسیدآمینه در درجه حرارت بالا یک کاهش محسوسی در رشد وجود دارد که این حالت در درجه حرارت پایین مشاهده نمی گردد و علت آن هنوز معلوم نشده است اما احتمال می رود که یک اثر معکوسی ما بین این دو اسیدآمینه وجود داشته باشد. همانگونه که نسبت آرژنین به لایزین در حیوانات متاثر از درجه حرارت می باشد این نسبت هم مورد تردید میباشد که تحقیقات بیشتری را می طلبد ضمنا BUT پیشنهاد کرد در سنین بالا بایستی مقدار آرژنین حداقل 15% بیشتر از مقدار لایزین باشد.
همانند کاهش مصرف غذا در درجه حرارت بالا مصرف ویتامین ها و مواد معدنی نیز کاهش می یابد معمولا مقادیر آنها در حد کافی است ولی منطقی به نظر می رسد که در مخلوط کردن ویتامین و مواد معدنی مقدار یکی از آنها به اندازه 20 تا 30 درصد افزایش یابد. بوقلمونها می توانند ویتامین C را خودشان تولید کنند بنابراین افزودن آن در جیره لازم نیست با این وجود توانایی پرندگان در تولید ویتامین C در اثر استرسهایی نظیر درجه حرارتهای بالا کاهش می یابد به همین دلیل افزودن ویتامین C به جیره بوقلمونها در آب و هوای گرم مفید می باشد. متاسفانه ویتامین C با پلیت کردن خوراک از بین می رود ولی امروزه یک ویتامین C مقاوم به حرارت تولید می شود اگر این ویتامین در جیره قابل استفاده نباشد افزودن آن به آب آشامیدنی بوقلمون ممکن است مطلوب باشد.
همچنین متخصصان تغذیه می توانند در کیفیت پلیت های تولیدی و انتخاب اجزای آن موثر واقع شوند حداقل 15% گندم در جیره پیشنهاد می گردد چربی یا روغن های افزوده شده به جیره نبایستی به اندازه ای زیاد باشد که آسیاب قادر به تهیه پلیتهای خوبی نباشد. کیفیت پلیت همیشه مهم می باشد اما این موضوع در آب و هوای گرم بسیار مهمتر است چرا که زمان ممکن برای تغذیه مقدار غذای مصرفی بسیار کم می باشد.
با بروز اولین استرس اگر بوقلمون قادر به از دست دادن گرمای بدن بخاطر درجه حرارت بالای محیطی نباشد هیچ متخصص تغذیه ای قادر به تحریک رشد یا تولید تخم در بوقلمون نخواهد بود بنابراین بهترین موقع برای دریافت غذای کافی سردترین زمان از روز می باشد و احتمالا این زمان قبل از طلوع آفتاب است بنابراین بهتر است که مکمل ها به جای شب, قبل از طلوع آفتاب به جیره اضافه شوند.
تغذیه بوقلمون ها
اصول کلی تغذیه بوقلمون ها مشابه تغذیه مرغان بوده تفاوت های اصلی به سطوح پروتئین مورد نیاز و اهمیت ویتامین های بیوتین و پیریدوکسین در جیره بوقلمون مربوط می باشد .
تغذیه جوجه بوقلمون ها
جوجه بوقلمون ها (poults) را باید سریعا پس از سر از تخم درآوردن به آب و غذا رساند . وقتی تغذیه و آب دادن تاخیری 36 ساعته داشته باشد،جوجه بوقلمون ها به سختی غذاخوردن را یاد می گیرند و شاید تغذیه اجباری برای شروع به غذا خوردن آن ها نیاز باشد به غذایی که جوجه بوقلمون ها در ابتدا مصرف می نماید،«جیره استار تر» می گویند . پروتئین این جیره باید در حدود 28% باشد . جیره استار تر، را جیره آغازگر یا شروع کننده نیز می گویند که تنها تا سن یک هفتگی استفاده می شود . این جیره حاوی بیشترین سطوح آنتی بیوتیک ها،ویتامین ها،اسیدهای امینه و انرژی می باشد . جیره شروع کننده به خصوص در زمانی که جوجه بوقلمون تحت شرایط استرس قرار دارد بسیار مورد نیاز است . از سن 4 تا 8 هفتگی،درصد پروتئین جیره 26% و سطح انرژی باید بالاتر باشد .
جوجه بوقلمون همانند سایر طیور در 24 ساعت اول رندگی خویش احتیاجی به خوردن و آشامیدن ندارد زیرا وجود کیسه زرده این احتیاجات را برای مدتی تامین می‌کند. اما پس از سپری شدن این مدت نیاز به غذای کافی خواهد داشت. شایان ذکر است که برخلاف باورهای موجود در خصوص تغذیه سایر طیور صنعتی مانند مرغ، جوجه بوقلمون ها را می توان از همان روز اول تغذیه نمود که حتی این مورد بوسیله برخی از متخصصین امری واجب شمرده می شود.
قبلا برای جلوگیری از بیماری رایج چسبندگی مقعد در بوقلمون ها، به جوجه ها گردو خورانده می شد که امروزه به دلیل اصلاح نژادهای صورت گرفته و عدم وجود این مشکل در بوقلمون های صنعتی فعلی، از این روش استفاده نمی شود.
تغذیه بوقلمون های درحال رشد
بوقلمون های درحال رشد را می توان بر روی مرتع یا در محوطه بسته تغذیه نمود . سن در حال رشد برای بوقلمون ها 8 تا 10 هفتگی می باشد . تغذیه در محوطه بسته باعث رشد سریع تر حیوان می شود . بنابراین تغذیه بر روی مرتع نیز سبب ذخیره بیش از 10% غذا ذخیره و کاهش هدر رفتن غذا می شود . یک مرتع خوب حاوی علوفه یا محصولات غله ای و دانه ای است .
تعداد گله بوقلمون 100 تا 250 تایی که در مرتع پرورش داده می شوند، حداقل به 4000 مترمربع مساحت نیاز می باشد . بوقلمون های درحال رشد را باید براساس جنس جدا نمود زیرا بوقلمون های نر نسبت به ماده،به پروتئین بیشتری بناز دارد .بوقلمون ها عموما وقتی که جیره های کامل مصرف می نمایند ضریب تبدیل غذایی بهتری دارند . تغذیه جیره پلت شده بهترین نتایج رادربردارد . هرچه سن بوقلمون بالاتر می رود ،سطح انرژی جیره افزایش و سطح پروتئین کاهش می یابد . آب و هوای گرم سبب افزایش مصرف آب می شود همچنین مصرف اب دربوقلمون ها در آب هوای معتدل ( 20 تا 25 درجه سانتی گراد ) در سن یک هفتگی در نر و ماده به ترتیب به ازای هر 1000 راس در هر روز 55 لیتر و تا سن 17 هفتگی در نر و ماده به ترتیب 3/994 لیتر و 680 لیتر می باشد . جیره بوقلمون های نر در سن 8 تا 12 هفتگی و ماده 8 تا 11 هفتگی حاوی 22% پروتئین ،جیره نر 12 تا 16 هفتگی و ماده 11 تا 14 هفتگی حاوی 19%پروتئین،جیره نر 16 تا 20 هفتگی و ماده 14 تا 17 هفتگی حاوی 5/16% پروتئین و جیره نر 20 تا 24 هفتگی و ماده 17 تا 20 هفتگی باید حاوی 14% پروتئین باشد . بوقلمون های نر در حدود 24 هفتگی و بوقلمون های ماده در حدود 20 هفتگی سن از خود به بازار عرضه می شوند .
تغذیه بوقلمون های اصلاح نژادی
بوقلمون ها باید درسن 16هفتگی برای گله داشتی انتخاب شوند . جیره نگهداری حاوی 12% پروتئین و سطح انرژی متوسط می باشد و این جیره را بوقلمون ماده از سن 16 تا 30 هفتگی و بوقلمون نر از سن 16 تا 26 هفتگی مصرف می نماید .جیره گله داشتی برای اصلاح نژاد حاوی 14% پروتئین می باشد (12% جیره نگهداری و 14% جیره جفت گیری برای اصلاح نژاد). نرهای گله اصلاح نژادی باید از سن 26 هفتگی مصرف جیره جفت گیری برای اصلاح نژاد خود را شروع نماید جهت کنترل وزن در گله بهتر است نرها با جیره محدود تغذیه شوند،ولی ماده های گله به طور عادی تغذیه می شوند .
پرورش بوقلمون های گوشتی و رسانیدن به وزن ایده‌آل
بوقلمون ها نیز مانند سایر طیور به کمبود مواد غذائی حساس بوده و بایستی جیره غذائی آنها طوری فرموله گردد که احتیاجات غذائی آنها را مرتفع نماید. ضمناً با توجه به نژاد بوقلمون و سویه‌های مختلف بوقلمون جیره غذائی تفاوت دارد و در زمان مقرر مستلزم اعمال مدیریت تغذیه ای صحیح و استفاده از جیره بالانس شده از حیث سطح انرژی و پروتئین و همچنین مکمل‌های ویتامین و معدن ی متناسب با سن پرنده می‌باشد.
باید توجه کرد؛ نیازهای بوقلمون اعم از نیاز پایه و تولید به وسیله یک نوع ماده غذایی به تنهایی تامین نمی‌شود و برای تهیه یک جیره مناسب باید از اجزا گوناگونی استفاده کرد. در حالت صنعتی بوقلمون ها عموماٌ به وسیله جیره‌ای مرکب از: ذرت، کنجاله سویا، ویتامین ها و مینرال های مکمل تغذیه می‌شوند. البته باید توجه داشت، این بالانس جیره علاوه بر کیفیت باید متناسب با قیمت اقتصادی غذا باشد به طوری که خوراک بدست آمده دارای ارزان ترین قیمت و با کیفیتی مطلوب باشد که در این قسمت است که اهمیت وجود مهندسین دامپروری که با علم جیره نویسی و همچنین قیمت های روز بازار آشنائی داشته باشند مشخص می گردد.
علاوه بر موارد ذکر شده در تهیه کنسانتره، مواد دیگری نیز وجود دارند که استفاده یا عدم استفاده از آن ها می تواند در نتیجه کار بسیار تاثیر گذار باشد که از آن جمله می توان به مواد معدنی و ویتامین ها اشاره داشت.
مواد معدنی جزء عناصر کم‌مصرف تلقی می‌شود، ولی وجود آن ها در جیره هنگام بالانس کردن ضروری می‌باشد، در غیر این صورت عدم تعادل مواد معدنی موجب بر هم زدن سیکل پرورشی وعدم افزایش وزن روزانه و رشد مناسب گردیده و مانع دستیابی به وزن نهایی در پایان دوره پرورشی خواهدبود. این عناصر عبارتند از؛
کلسیم، سدیم، فسفر، آهن، منگنز، کلر، پتاسیم، منیزیم و ید، که با افزودن مکمل‌هایی مانند پودر صدف و یا پودر استخوان به جیره غذایی می‌توان در رفع کمبود کلسیم و فسفر اقدام نمود. و برای تامین سدیم و کلر می‌توان از نمک طعام استفاده کرد.
همچنین وجود مقادیر کافی از ویتامین ها نیز در بازده ی کار تاثیر به سزائی خواهد داشت لذا جهت دست یابی به این هدف سعی شود در جیره غذائی پرندگان خود حتماٌ از مکمل های معدنی و ویتامینه ویژه بوقلمون که توسط کارخانجات معتبر و طبق فرمولی خاص تهیه می گردند استفاده نمائید.
گاهی دیده شده که برخی از پرورش دهندگان به جای استفاده از مکمل های ویژه بوقلمون، از مکمل های سایر ماکیان مثل مرغ برای تغذیه بوقلمون استفاده می کنند،که در این صورت حتی استفاده از دزهای بالاتر نیز کمکی به رشد پرندگان نخواهد کرد. بنابراین بهتر است که به جای استفاده از مکمل های ویژه طیور دیگر، مکمل های ساخته شده برای بوقلمون را مصرف کنید و مطمئن باشید که در این حالت سود به دست آمده ناشی از رشد بهتر پرندگان ، ارزش آن را خواهد داشت که بهای بیشتری را صرف خرید مکمل های مخصوص بوقلمون نمود.
باید توجه داشت که در هفته‌های اول به دلیل احتیاج زیاد بوقلمون ها به پروتئین، میزان این ماده مغذی زیادتر از جوجه‌های مرغ گوشتی می‌باشد لیکن با ادامه پرورش میزان نیاز به پروتئین کاهش می‌یابد. همچنین در تمام طول پرورش، آب گوارا و تازه باید به طور تمام وقت در اختیار حیوان قرارگیرد. از آن جائی که بیش از 60% وزن بدن بوقلمون را آب تشکیل می‌دهد، پس در تشکیل خون و لنف و حمل مواد غذایی به قسمت‌های مختلف بدن و همچنین بسیاری از فعالیت‌های حیاتی دیگر نقش فعالی را ایفاء می‌نماید، لذا آب مصرفی روزانه آنها بایستی عاری از عوامل بیماری‌زا، کاملاً تمیز و شیرین باشدودرجه شوری آن از 2990 قسمت در میلیون تجاوز ننماید. میزان آب مصرفی تابع درجه حرارت محیط, درجه حرارت آب، ترکیبات شیمیائی آب، مقدار و نوع غذا،شدت تخمگذاری و اندازه بدن می‌باشد.
برای دانخوری می‌توان هم از دانخوری‌های دستی و هم از دانخوری‌های اتوماتیک استفاده نمود ولی در هر صورت باید دانخوری‌ها حداقل گنجایش دان مورد نیاز روزانه بوقلمون‌ها را داشته‌باشد. باید یادآور شد که دانخوری‌ها را نباید هیچگاه کاملاً پر کرد. همچنین می‌توان از دانخوری‌های بشکه‌ای با قطر حدود 70 سانتیمتر برای 70 الی 80 بوقلمون استفاده نمود. در روزهای اول از دانخوری‌های سینی شکل استفاده می‌شود. اغلب جوجه بوقلمون‌ها در سنین اولیه در یافتن محل دانخوری‌ها با مشکل مواجه هستند، در این گونه موارد وظیفه پرورش دهنده است که آنها را به سوی دانخوری‌ها هدایت نماید.
تهیه جوجه بوقلمون
جوجه بوقلمون را می توان مانند جوجه مرغ به وسیله جوجه کشی طبیعی یا جوجه کشی مصنوعی تهیه کرد در پرورش صنعتی بوقلمون معمولااز جوجه کشی مصنوعی استفاده می شود. تخم ها باید دارای اندازه مناسب برای جوجه کشی باشد . حرارت نا مناسب ،نگهداری طولانی وبالاخره دستکاری وتکان شدید تخم باعث نابودی جنین داخل تخم می گردد . مدت جوجه دراوری در بوقلمون 28 روز است . معمولا جوجه ها از روز 27 شروع به نوک زدن و درآمدن از تخم میکنند .
- تشکیلات جوجه کشی باید از سطح بهداشتی بالایی برخوردار باشد .
- ضدعفونی دستگاه وتخم ها باید قبل و بعد از هربار جوجه کشی انجام شود
- حرارت لازم برای جوجه کشی 37-38 درجه سانتیگراد می باشد
- رطوبت نسبی باید در حدود 60درصد در 24 روز اول و 70 درصد در 4 روز آخر باشد .
- عمل چرخاندن و تهویه نیز باید بصورت مطلوب انجام شود .
نکات مهم در جوجه ریزی
- بستر با ضخامت 8 سانتی متر از تراشه و چوبهای تمیز اشباع ، خشک و عاری از آلودگی های خارجی و گرد و خاک .
- مادر مصنوعی با 38 درجه سانتی گراد و حرارت سالن 22 تا 26 درجه سانتی گراد و گارد محافظ بقطر 4 متر جهت 250 قطعه جوجه یکروزه بمدت یک هفته تعداد 4 عدد آبخوری داخل گارد .
- یک ساعت استراحت در صورت انتقال از یک سایت طولانی و سپس جوجه ریزی و دادن آب و دادن خوراک یک ساعت بعد از جوجه ریزی .
- دادن خوراک یک ساعت بعد از جوجه ریزی
- توجه خاص به درجه ها و معرفی منابع حرارتی ، آب و خوراک ،جلوگیری از ورود موش و سایر پرندگان وحشی
- ساختمان اداری و مسکونی داخل مزرعه احداث شود ،ایجاد حوضچه ضد عفونی به ابعاد و عمق مناسب در مدخل درب ورودی سالن ها استفاده از چکمه و لباس مناسب
- فضای مورد نیاز جوجه یک روزه تا 8 هفته ،8قطعه در هر متر مربع و از 8 هفته تا پایان دوره پرورشی ، حد اکثر تا4 قطعه در هر مترمربع .
- دمای بدن بوقلمون ها در حدود 42 -41 درجه سانتیگراد است حال اگر دمای محیط از این دما بالاتررود، اتلاف گرمای بدن آنها متوقف شده و حتی مقداری گرمای اضافی هم به بدن آنها تحمیل می شود با ادامه این روند هنگامی که دمای بدن بوقلمون ها به 46 درجه سانتی گراد برسد آنها خواهند مرد . در این هنگام و زمانی که جلوگیری از به وقوع پیوستن تمامی آثار سوء استرس گرمائی امکان پذیر نیست ، چند اقدام مدیریتی می تواند وضعیت را اندکی بهبود بخشد که در ادامه به بخشی از آنها اشاره می کنیم .
- کمک به بوقلمونها برای مقابله با استرس گرمائی :
آرایش محیط اطراف محل پرورش ، گیاهان و علف هائی را که اطراف ساختمان می رویند کوتاه کنید ، چرا که آنها مانع از حرکت و جریان یافتن هوا به سمت ساختمان می شوند . کاشتن درختان بلند و پر شاخ و برگ به طرز موثری مانع از تابش مستقیم آفتاب می شوند اما توجه داشته باشید در جائی کاشته شوند که مانعی بر سر راه جریان هوا نباشند . ساختمان ها باید طوری ساخته شوند که پرندگان از تابش مستقیم نور در امان باشند. (به طور مثال ساختمان ها را شرقی - غربی بنا کنید)
- تهویه
جریان هوا باید مطابق با سن پرنده باشد. این مساله می تواند به خنک شدن بدن آنها کمک زیادی کند . یک نسیم خفیف با سرعت 4/2 کیلومتر در ساعت می تواند دمای محیط را تا 5 الی 8 درجه سانتیگراد تعدیل نماید . توجه داشته باشید که در ساختمانهائی که اطراف آنها پوشیده است به ازاء هر 12 تا 15 متر از طول ساختمان یک هواکش 36 اینچی نصب نمائید . ترموستات هواکشها را بر روی دمای 23 درجه سانتی گراد تنظیم نمائید تا اطمینان یابید که آنها در طول روز به خوبی کار کرده و محیط خنک و مطلوبی را برای پرندگان بوجود می آورند . از ساختارهای پلاستیکی و چوبی برای تغییر جهت دادن جریان هوا به سمت پائین استفاده کرده و اطمینان حاصل کنید که طیور حداکثر بهره را از این جریان هوا می برند . از سالم بودن تسمه هواکشها اطمینان حاصل کنید، چرا که فرسوده بودن آنها باعث کاهش 30 درصدی و یا بیشتر در کارکرد هواکشها خواهد شد. پس دقت داشته باشید که تسمه های فرسوده را حتما به موقع عوض کنید . هواکشها را هر روز تمیز کنید چرا که این امر برای عبور منظم هوا امری ضروری است . از کارآئی دستگاه های هشدار دهنده اطمینان حاصل کنید. فاصله بین حداکثر و حداقل دما را کم انتخاب کنید تا بتوانید بهترین استفاده را از دستگاه به عمل آورید.
خواص گوشت بوقلمون
جلوگیری از سرطان
- اسید آمینه تریپتوفان برای فعالیت سلول‏های T لازم است. سلول‏های T یک نوع از سلول‏های سیستم ایمنی بدن هستند که سلول‏های سرطانی را از بین می‏برند. در فقدان تریپتوفان، سلول T فعال می‏میرند.
ایجاد آرامش و سرحالی
- ناقلین عصبی از اسیدهای آمینه تشکیل می‏شوند و ناقل عصبی به نام "سروتونین" از اسید آمینه تریپتوفان تشکیل شده است. سروتونین باعث سرحالی و آرامش در بدن می‏شود. لذا مصرف غذاهایی مثل بوقلمون باعث سرحالی می‏شود.
در یک بررسی، به 15 خانمی که سابقه ی ابتلا به افسردگی داشتند، دو نوع ترکیب اسید آمینه‏‏ای دادند. یک نوع ترکیب دارای اسید آمینه تریپتوفان بود و دیگری آن را نداشت. بعد از مصرف ترکیب بدون تریپتوفان، 10تا از این خانم‏ها دچار علائم افسردگی موقتی، ولی قابل توجه شدند. ولی بعد از مصرف ترکیب حاوی اسید آمینه تریپتوفان هیچ نوع تغییری در روحیه و حالت روانی این خانم‏ها مشاهده نشد.
تقویت سیستم ایمنی بدن
- مدارک زیادی وجود دارد که نشان می‏دهد اسیدآمینه تریپتوفان، نقش اساسی در سیستم ایمنی بدن به عهده دارد. یک مطالعه روی موش‏ها نشان داد که متابولیت‏های تریپتوفان (مولکول‏های ناشی از تجزیه تریپتوفان در بدن) اثر داروهایی را دارند که برای کاهش علائم بیماری ام اس استفاده می‏شوند. بیماری« ام اس» یک نوع بیماری‏ مربوط به سیستم ایمنی بدن است.
افزایش هورمون تستوسترون
- پروتئین موجود در گوشت بوقلمونی که به طور طبیعی (بدون استفاده از مواد شیمیایی و هورمونی) پرورش داده شده است، میزان هورمون تستوسترون را در بدن آقایان، در حد مطلوب نگه می‏دارد. ولی هورمون‏هایی که در پرورش بوقلمون‏های صنعتی استفاده می‏شوند، تولید هورمون استروژن (هورمون زنانه) را افزایش و هورمون تستوسترون را کاهش می دهند.
- کمبود پروتئین در برنامه غذایی مردان مسّن، منجر به افزایش گلوبولین باند شده با هورمون جنسی و کاهش فعالیت هورمون تستوسترون می‏شود. کاهش اثر تستوسترون باعث کاهش عملکرد جنسی و توده عضلانی و گلبول‏های قرمز خون می‏شود و منجر به پوکی استخوان می‏گردد.
بهبود کم‏خوابی
- اسید آمینه تریپتوفان نقش مهمی در خوابیدن دارد و باعث بهبود خواب در مبتلایان به بی‏خوابی مزمن می‏شود.
تذکر و هشدار
1- گوشت بوقلمون دارای اسید آمینه پورین است، لذا مبتلایان به نقرس باید آن را به میزان خیلی کم مصرف کنند.
2- گوشت بوقلمون دارای مقدار کمی اگزالات است. لذا بیماران مبتلا به سنگ کلیه اگزالاتی، خیلی کم باید آن را بخورند.
3- بوقلمون‏هایی که به طور طبیعی و ارگانیک پرورش داده می‏شوند، هیچ نوع هورمون و آنتی بیوتیکی در بدن خود ندارند.
4- تقریبا تمامی چربی بوقلمون در پوست آن موجود است. همچنین گوشت تیره رنگ آن چربی بیشتری از گوشت روشن‏تر (سفید) آن دارد. لذا قبل از پختن گوشت بوقلمون، تمامی پوست آن را جدا کنید. همچنین افراد مبتلا به چربی خون بالا بهتر است از گوشت روشن‏تر آن استفاده کنند.
نکته های مهم برای پرورش صنعتی بوقلمون
درپرورش بوقلمون به روش صنعتی و با اعمال آنها منجر می شود تا نتیجه ی مطلوبی عاید سرمایه گذاران شود. برای پروش مفید و ضروری است ؛
1- آشیانه برای جوجه بوقلمون ها
- پرورش گله های کوچک باید در ماه ها ی گرم سال آغاز شود تا نیاز به مسائل پر خرج برای گرم کردن به حداقل برسد.
- آشیانه جوجه ها باید چنان بنا شود که به سهولت و بدون هیچگونه ناراحتی بتوان آن را تهویه نمود.
- اگر یک ساختمان خوب و کوچک قابل حصول نباشد می توان در یک سالن بزرگ یک آشیانه کوچک ساخت. کف آشیانه باید به گونه ای ساخته شود که به سهولت قابل تمیز کردن باشد.
- محل پرورش بوقلمون های جوان (poults) باید به قدر کافی گرم و فاقد رطوبت اضافی باشد. همچنین، یک آشیانه با امکانات تهویه خوب و به خوبی عایق بندی شده در مناطق با شرایط اقلیمی سرد از اهمیت خاص برخوردار است.
- پنجره آشیانه جوجه ها باید چنان باشد که وقتی باز می شود به طرف پائین سر بخورد و یا چنان از پائین لولا شود که هنگام باز شدن هوای تازه و احتمالا سرد مستقیما روی بدن جوجه ها نوزد بلکه پس از برخورد به سقف وارد آشیانه شود که این امر بهترین نوع تهویه را ممکن می سازد.
- پنجره ها باید در جلو و عقب آشیانه مستقر شوند. برای هر m2 آشیانه یک دهم m2 پنجره منظور می شود.
- بعضی پرورش دهندگان محوطه پرورش را با پرچینی محصور می کنند و از آشیانه بعنوان سر پناه استفاده می کنند. همچنین می توان از سایبان ها نیز استفاده نمود، هنوز هم تعدادی از پرورش دهندگان از سایبان استفاده می کنند که اغلب به آشیانه یا سرپناه متصل اند.
- کف سایبان ها از نرده های تخته ای یا سیم ساخته شود و تا با فاصله کمی از زمین مستقر می شوند و فضولات زیر آن بر روی زمین بریزد که این امر تمیز کردن آن را آسان می کند.
البته توجه داشته باشید که بوقلمون های نژاد درشت را در سایبان هائی با کف نرده ای و سیمی نباید نگهداری کرد زیرا دچار طاول و پینه و همچنین اختلالات کف و ساق پا می شوند که این عوارض در بوقلمونهای نژاد سبک بروز نمی کند. در واحدهای بزرگ از روش پنجره بسته (windowless) استفاده می کنند که این گونه آشیانه ها باید کاملا عایق بندی شوند. باید در هر دقیقه حدود 03/0 متر مکعب هوا با فشار حدود 5/0 سانتی متر بر هر کیلو وزن بوقلمونهای بالغی که در معرض تهویه هستند وارد شود.
2- مساحت کف آشیانه
- تا هشت هفتگی برای هر ده جوجه بوقلمون یک متر مربع کافی است.
- از 12-8 هفتگی برای هر ده جوجه بوقلمون دو متر مربع و برای بوقلمون های بین 16-12 هفتگی برای هر ده بوقلمون جوان 5/2 متر مربع باید در نظر گرفته شود.
- برای بوقلمون های جوان (نر و ماده) در حال رشد به ازا ی هر بوقلمون 4/0 متر مربع فضا در نظر می گیرند. البته اگر تمام گله بوقلمون نر باشد برای هر بوقلمون 5/0 متر مربع و چنانچه ماده باشد به ازا هر بوقلمون 3/0 متر مربع فضا لازم است.
- برای بوقلمون های سبک و آنها که در سیستم بسته پرورش داده می شوند مساحت آشیانه باید کمتر از ارقام فوق باشد.
3- دستگاه مادر مصنوعی
- چند نوع دستگاه مادر مصنوعی وجود دارد. مادرهای گازی و الکتریکی که بهترین نوع جهت پرورش در گله های کوچک هستند. دستگاه های مادری که برای 250 جوجه مرغ کافی است برای 125 جوجه بوقلمون کفایت می کند.
- باید 24 ساعت قبل از ورود جوجه ها دستگاه های مادر را به کار انداخت تا آشیانه گرمای لازم را کسب کند. اگر از دستگاه های مادر گرد استفاده شود درجه حرارت برای طیور سفید 40 درجه سانتی گراد و برای طیور زرد و قهوه ای 35 درجه سانتی گراد در نظر گرفته می شود. این درجه حرارت از داخل در فاصله 18 سانتی متر لبه خارجی دستگاه مادر و در 5 سانتی متری بستر یا در حد ارتفاع پشت جوجه بوقلمون در نظر گرفته شود.
- باید هر هفته حدود 3-2 درجه حرارت را پائین آورد تا به میزان مناسب 20 درجه سانتی گراد برسد. اگر منطقه پرورش جوجه گرم باشد می توان در طول روز دستگاه ها را خاموش کرد. پس از هفته ششم هیچ گونه منبع حرارتی نه برای شب و به برای روز لازم نیست.
- دستگاه های گرما ساز باید به فاصه 45 سانتی متری از سطح بستر آویزان گردند. حرارت دستگاه های مادر در ابتدا حدود 35 درجه سانتی گراد است که در ادامه دوره پرورش و به تدریج هفته ای 5/3- 3 کاهش پیدا می کند که این امر تا 6 هفتگی ادامه دارد.
- در حین پائین آوردن درجه حرارت باید رفتار جوجه را مدنظر قرار داد. درجه حرارت خارج از منبع حرارتی، یعنی محیط اطراف و بیرون از دستگاه مادر باید حدود 21 درجه سانتی گراد باشد تا جوجه ها احساس راحتی کنند.
- تهویه باید به نحو احسن انجام گیرد. میزان رطوبت برای جوجه های بوقلمون در داخل سالن 65% است.
- دستگاه های مادر باید دارای حفاظ باشند تا جوجه ها از اطراف منبع حرارتی دور نشوند. حفاظی به ارتفاع 45 سانتی متر برای هر دستگاه توصیه می شود. در شرایط آب و هوائی گرم حفاظی به اندازه 30 سانتی متر کافی خواهد بود. حفاظ مادر باید در فاصله 65-60 سانتی متری لبه دستگاه مادر مستقر شود و به تدریج این فاصله به 120 90 سانتی متر برسد و پس از گذشت 10-7 روز می توان حفاظ را برداشت.
- اگر جوجه ها درفصل سرما ریخته شوند و آشیانه بقدر قابل ملاحظه ای وسیع باشد می توان بوسیله پاراوان قسمتی از آشیانه را جدا کرد و به تدریج که جوجه ها بزرگ می شوند فاصله پاراوان را بیشتر کرد.
4- وسائل دانخوری
- در اولین روزها می توان غذای جوجه ها را در ظرف های ساده قرار داد ولی چون اشکالاتی در درک دارند و حیوانات کودنی به حساب می آیند بهتر است در کنار هر آبخوری و یا دانخوری، وسیله و مواد بی ضرر و براق قرار داد تا توجه جوجه ها را به خود جلب کند.
- ریختن مقدار جزئی آرد یا ریزه های سنگ خارا روی دان روزی دوبار برای سه روز اول زندگی، بوقلمون ها را تشویق به خوردن می نماید.
- نباید دانخوری ها را مملو از دان کرد زیرا دان روی بستر می ریزد و جوجه به هوای دان روی بستر خود آنرا می خورند مگر این که روی بستر را با کاغذ بپوشانند.
- برای جوجه های هفت روزه تا سه هفتگی دانخوری کوچک به اندازه حدود 7-5 سانتی متر برای هر جوجه مناسب است.
- از سن 3 هفتگی به بالا تا سن عرضه به بازار از دانخوری های با سایز بزرگ استفاده می شود به طوری که عمق دانخوری 10 سانتی متر و طول دانخوری 8-7 سانتی متر برای هر قطعه بوقلمون مناسب است.
- اگر دانخوری عریض باشد و بتوان از دو طرف آن استفاده کرد بدین ترتیب یک متر از این دانخوری را دو متر محسوب می کنیم.
5- نور رسانی
- در دو هفته اول زندگی نور باید به قدر کافی در اختیار جوجه ها باشد تا بتوانند آب و غذا را ببینند.
- لامپ های 200 واتی با فواصلی در حدود 3 متر مستقر شوند.
- یک چراغ 15-7/5 واتی باید در داخل و زیر هر دستگاه مادر قرار داده شود.
- پس از دو هفته اول می توان نور را کاهش داده تا در این سن از بروز استرس، روی هم ریختن جوجه ها و اضطراب جلوگیری شود.
6- تغذیه
- برای پرورش بوقلمون دو برنامه غذائی اساسی باید در نظر گرفته شود. یکی غذای تمام نرم یا آردی و دیگری دانه ای یا پلت. نیازهای تغذیه ای بوقلمون بر اساس سن متغیر است.
- هرچه بر سن بوقلمون افزوده می شود، نیازهای پروتئین ، ویتامین و مواد معدنی این پرنده کاهش می یابد و بر نیاز آن به انرژی افزوده می شود.
- مواد غیر قابل حل مانند سنگ ریزه (گرانیت) باید در سنین 10-8 هفتگی به غذای بوقلمون اضافه شود.
- دان بوقلمون باید حتما حاوی یک ماده مقابله کننده با کوکسیدوز باشد و همچنین وجود یک ماده پیشگیری کننده بیماری سیاه سر (black head) نیز در غذای بوقلمون ضروری است.
- باید همیشه غذا و آب در اختیار پرنده باشد. غذای غیر نرم یعنی با ذرات درشت (pellet) را می توا ن از هفته چهارم زندگی برای جوجه های بوقلمون در نظر گرفت.
- می توان برای تغذیه بوقلمون از یونجه تازه و ترد، شبدر خوب، علوفه سبز تازه یا جوانه سبز غلات که به خوبی خرد شده و فاقد رشته های بلند باشد، استفاده کرد.
- همه این گونه مواد را می توان روزی یک یا دوبار به بوقلمون های جوان داد. هرگز نباید علوفه پژمرده یا خشکیده و سایر مواد غذائی مشابه را در اختیار پرنده گذاشت.
- در فرمول غذائی بوقلمون می توان از کنجاله سویا، ذرت آسیاب شده و مشابه آنها استفاده و دان تهیه کرد.
- غذای بوقلمون های در حال رشد را از سن هشت هفتگی تا عرضه به بازار باید در اختیار بوقلمون های جوان قرار داد.
ه