درکشور ایران تفاوت "اختلاف دما " در گرمترین و سردترین مناطق آن حدود 50درجه سانتی گراد است. بنابراین طبیعی است که نوع جایگاه ها در مناطق مختلف تفاوتداشته باشد. در شروع پروار برای هر رأس دام 0/8 – 0/7 متر مربع فضا کافی است ولیفضای لازم برای این منظور باید با توجه به وزن نهایی بره ها در نظر گرفته شود.زیرا وزن بره ها در پایان دوره پروار بندی حدود 2 برابر وزن شروع پروار می باشد.لذا فضا باید متناسب با وزن نهایی باشد. تجربه نشان می دهد کاهش تراکم دام ها درواحد سطح سبب افزایش سرعت رشد و سود دهی می شود. لذا در جایگاه های باز و بسته بهترتیب 1/0 و 1/2متر مربع فضا برای هر رأس بره توصیه می شود. معمولاً افزایش وزندام های پرواری در جایگاه های باز و نیمه باز بیشتر از جایگاه های بسته است. زیرادر جایگاه های باز، میزان رطوبت و تهویه مناسب بوده و از این لحاظ مشکلی وجودندارد. در جایگاه های بسته محافظت دام ها از سرما و یخبندان (به ویژه در مناطقسردسیر) سبب افزایش میزان رطوبت و هوای آلوده در جایگاه می شود که در نهایت سببکاهش رشد روزانه دام ها می شود. تجربه نشان می دهد باز نمودن پنجره های تهویه ودرب جایگاه حتی در روزهای برف و یخبندان نه تنها مشکلی برای دام های پرواری ایجادنمی کند بلکه سبب آسایش و راحتی آنها می شود. زیرا افزایش رطوبت و دمای جایگاه سببکاهش مصرف خوراک و اتلاف انرژی برای خنک نمودن بدن می شود. البته ذکر این نکتهضروری است که در دو هفته اول پس از پشم چینی محافظت دام ها از سرما یک امر اجتنابناپذیر است.
باتوجه به تأثیر شرایط و نحوه تأسیس جایگاه بر میزان رشد و سلامت دام ها، لازم استکه در زمان احداث ساختمان جایگاه هم نکات و مسائل فنی را مورد توجه قرار داد و هماز رعایت مسائل بهداشتی غفلت ننمود. و در عین حال احداث جایگاه باید از نظراقتصادی هم مقرون به صرفه باشد. به طور کلی پیش از احداث جایگاه، باید شرایط محل،وضع آب، زمین، باد، درجه حرارت و نسبت درصد رطوبت را مورد بررسی قرار داد و بهخاطر داشت که گوسفند حیوانی است که تنها از سورکان باد و رطوبت نامناسب رنج می بردو در برابر بسیاری از تغییرات جوی، بردبار و مقاوم است.به ادامه مراجعه کنید.

یشاز احداث جایگاه باید وضعیت آب و چگونگی تأمین آن را در نظر گرفت. محل جایگاه راباید نزدیک سرچشمه قنات و چشمه احداث کرد و یا از طریق منوچاه و یا لوله کشی ووسایل دیگر، آب سالم و بهداشتی را به راحتی و در تمام مواقع در اختیار داشت.
محلجایگاه، باید از منازل مسکونی فاصله داشته باشد و در ضمن به گونه ای انتخاب شود کهنظارت بر آن به سادگی انجام پذیرد. محل های پست و مرطوب برای احداث جایگاه مناسبنیستند. اما اگر ناچاراً در نقاط مرطوب، جایگاه گوسفند احداث شود، از طریق زهکشیاطراف جایگاه، به خشک کردن آن اقدام می شود. محلی که برای احداث جایگاه انتخاب میشود، کسی بلندتر از زمین های اطراف در نظر گرفته می شود تا از جمع شدن آب باران وبرف در اطراف آن جلوگیری شود و به ویژه باید در نظر داشت که جایگاه را به هیچ وجه درنقاطی که ممکن است در مسیر سیل قرار گیرد، بنا نساخت.
برایآن که کف جایگاه کمی بلند باشد، می توان یک ردیف سنگ درشت در کف جایگاه چید و سپسروی آن را با گل و آهک و یا ماسه و سیمان (در کف های سیمانی برای جلوگیری ازلغزیدن حیوان باید حتماً از بستر نیز استفاده کرد) پوشاند. به این ترتیب کف، محکمو غیر قابل نفوذ می گردد و در مواقع لزوم نیز می توان آن را شستشو و ضد عفونی کرد.
محلجایگاه باید رو به آفتاب و برخلاف جهت وزش بادهای موسمی ساخته شود و به ویژه دقتگردد که پنجره های جایگاه در جهت بادهای شدید واقع نشود. باد شدید معمولاً باعثناراحتی گوسفند می گردد و در این گونه موارد می توان از باد شکن استفاده کرد.

بادشکنممکن است از مصالح ساختمانی بنا شود و یا به کمک درخت کاری در اطراف محل جایگاه ویا با کاشتن نی های بلند تا ارتفاع 2 متر، از شدت وزش باد کاست. در ساختمان جایگاهباید درجه حرارت و رطوبت را نیز در نظر گرفت. زیرا گوسفند بالغ اصولاً از هوای گرمبیشتر متأثر می شود و در برابر هوای سرد دارای مقاومت بیشتری است. معمولاً درجهحرارت لازم در جایگاه گوسفندان بالغ (میش و قوچ) و بره های شیری (تا پایان دورهشیر خوراکی) به ترتیب حدود 15 -13 و 27- 24 درجه سانتی گراد است. باید توجه داشتکه میزان تحمل گوسفند در برابر حرارت محیط، به چگونگی تأمین مواد غذایی بر حیوان وسطح تغذیه آن بستگی دارد. در صورتی که گوسفند در شرایط مناسب تغذیه ای باشد، درجاتحرارت پائین و حتی زیر صفر را نیز می تواند تحمل کند. گوسفند در برابر رطوبت نیزحساس است. و نسبت رطوبت در داخل جایگاه از مقدار معینی نباید تجاوز کند. مقداررطوبت نسبی مورد نظر در جایگاه، حداکثر 75 و حداقل 50 و به طور متوسط 60 درصد بایدباشد. بدیهی است که میزان رطوبت به درجه حرارت هوا بستگی دارد. در عملیاتپرواربندی، جایگاه گوسفندان را می توان لااقل به دو صورت بستر (آغل) و نیمه باز درنظر گرفت آغل و تقسیمات داخلی آن باید به گونه ای طراحی و ساخته شود که بتوان آنرا با توجه به امکانات و شرایط دامدار، در مواقع مناسب تغییر داد. به طوری که اگردامدار مایل نباشد در دوره ای از سال، از جایگاه به عنوان نگهداری گوسفندان پرواریاستفاده کند، قادر باشد با اندک تغییراتی، آن را به شکل آغل مناسب جهت نگهداری وگوسفندان درآورد یا به صورت انبار و تطایر آن مورد بهره برداری قرار دهد. به هرحال در اجرای عملیات ساختمانی باید سعی نمود تا آغل از هر لحاظ محکم و غیر قابلنفوذ و عایق و محفوظ ساخته شود و این عملیات به گونه ای نباشد که به واسطه صرفهجوئی های غیر ضروری، جایگاه ساخته شده مرتباً نیاز به تعمیر و تقبل هزینه هایاضافی پیدا کند. به همین علت در اجرای عملیات ساختمانی مانند پی ریزی، دیوار سازیو غیره، باید نکات زیر را به دقت مورد بررسی قرار داد:
برحسب نوع ساختمان جایگاه، شکل پی یا بخشی از ساختمان که در داخل زمین قرار می گیرد،متفاوت می باشد. پی در ساختمان های آجری، از شفته آهک (مخلوط معینی از خاک و آهک وشن و ماسه و آب) و در ساختمان های نسبتاً سنگین از بتون (مخلوط معینی از سیمان وشن و ماسه و آب) تشکیل یافته است.

برایاحداث آغل در نقاطی که زمین مانند اراضی باطلاقی و یا ماسه ای، آبدار و سست باشد،پی ریزی به روش های فوق مقدور نیست و در این نوع اراضی باید به روش های دیگر توسلجست که مهمترین آنها شمع کوبی و یا پی سازی با استفاده از حفر چاه است. مصالحی کهبرای ساختمان دیوار آغل به کار می رود نسبت به موقعیت محل متفاوت و معمولاً عبارتاز سنگ، آجر، بلوک های بتونی، ورقه های ایرانیت، چوب، تخته های پرس شده و محکم،تخته چند لا و کاهگل و خشت خام است. دیوارهای سنگی و آجری و بتونی از نوع دیوارهایمحکم و ساختمان آن تا اندازه ای راحت و آسان است. از چوب و تخته نیز در نقاطی کهنزدیک جنگل است می توان برای احداث دیوارهای جایگاه استفاده کرد اما دیوارهای چوبیگذشته از خطر آتش سوزی در صورت آلودگی و رطوبت دچار تخمیر گشته و برخی حشرات مانندموریانه و کنه به آن حمله می کنند و این نوع دیوارها از نظر بهداشتی مناسب نیستند.کاهگل و خشت خام نیز با این که نسبتاً ارزان و تقریباً در اکثر نقاط می توان ازاین نوع مصالح برای احداث دیوار آغل استفاده کرد، اما چندان محکم نیستند. چنینآغلی را نمی توان به خوبی ضد عفونی کرد زیرا درزها و شکاف های موجود در آن، محلمناسبی برای تخم گذاری برخی کنه ها و حشرات می باشد.
دراجرای عملیات دیوار سازی باید دقت نمود که لااقل قسمت های پائینی دیوار از آجر وسیمان وبه طور کلی از مصالح سخت و قسمت های بالائی از مصالح سبک ساخته شود. جهتعایق بندی دیوارها نیز ممکن است از پنبه نسوز، پشم مصنوعی و یا قیر گونی استفادهکرد. به علاوه باید دانست که جدار داخلی دیوار جایگاه باید فاقد هر گونه شکاف ودرز باشد زیرا در غیر این صورت این گونه نقاط محل مناسبی برای اختفای کنه ها وسایر حشرات خواهد شد. جدار داخلی دیوار تا فاصله یک متری از کف جایگاه را بهتر استسیمان اندود کرد تا بتوان عملیات ضد عفونی و شعله افکنی را به نحو احسن انجام داد.

کفجایگاه نیز باید محکم و بادوام، خشک و غیر قابل نفوذ و غیر لغزنده باشد. همچنینباید در برابر مواد شیمیایی و ادرار مقاوم باشد و بتوان آن را به آسانی تمیز و ضدعفونی کرد.

کفجایگاه را به شکل معمولی و یا نرده ای می توان احداث نمود. مساحت لازم برای کف آغلبر حسب تعداد گوسفندانی که نگهداری می شوند متفاوت است و حداقل باید 1/25 متر مربعبرای هر راس گوسفند بالغ و 0/95 متر مر بع برای هر راس بره در نظر گرفت.
مصالحیکه برای سقف جایگاه مورد استفاده واقع می شود عبارتند از: سفال، آجر، سنگ، کاهگل وخشت و تخته های نازک. مصالح مورد استفاده به محل مزرعه و نقشه مورد نظر دامدار وامکانات اقتصادی او بستگی دارد. معمولاً در جایگاه بسته، از تیر آهن و آجر و درجایگاه نیمه باز از ایرانیت و ورقه های فلزی استفاده می شود. لازم به یاد آوری استکه از ایجاد سقف های هادی حرارت مانند حلبی و آهن سفید باید خودداری کرد. زیرا اینگونه سقف ها، به شدت گرما و سرما را انتقال می دهند و به ویژه در تابستان گرمایشدیدی تولید می نمایند که برای گوسفند بسیار آزار دهنده است. بنابراین هر گونهسقفی که ساخته می شود حتی المقدور سبک و نفوذ ناپذیر و عایق حرارت باشد.
ارتفاعدیوار جایگاه یا فاصله سقف از کف جایگاه هر قدر بیشتر باشد. به همان نسبت گوسفندانهوای بیشتری در اختیار خواهند داشت. اما گرم کردن چنین جایگاهی در زمستان مشکلاست. معمولاً ارتفاع دیوار جایگاه حدود 3- 2/6 متر است و این ارتفاع به آن علت استکه اولاً فضای لازم در جایگاه وجود داشته باشد و ثانیاً در واحدهای تولیدی بزرگ،برداشت کود و محصولات دیگر توسط وسایل و ماشین های مکانیکی امکان پذیر بوده. ورودو خروج این وسایل به جایگاه ممکن است. معمولاً در فضای باز و در طرفین آغل نیزباید بهاربندهایی ایجاد کرد. این بهاربندها را که به منزله حیاط آغل می باشد، بهتراست به وسیله دیوارهای نرده ای (چوبی یا فلزی) و به ارتفاع حدود 1/2 متر حصاربندینمود تا از آنها بتوان به عنوان بهار خواب در تابستان و در اوقاتی که هوای داخلآغل خیلی گرم است، استفاده کرد. به علاوه در روزهای عادی و در زمانی که قصد نظافتو ضدعفونی داخل آغل را دارند، گوسفندان را می توان در بهار بندها جا داد.
فضایبهاربند و داخل آغل به وسیله درب آغل به یکدیگر مرتبط می شود. درب آغل نیز بایدنسبتاً وسیع و تقریباً به عرض 2/3 متر باشد تا عبور گوسفندان از آغل به بهار بند وبالعکس به سهولت امکان پذیر گردد.

فضایبهار بند نیز با فضای داخلی مزرعه، به وسیله درب دیگری که به سمت بیرون باز و بستهمی شود، ارتباط می یابد. این درب نیز که در واقع مدخل اولیه جایگاه است، باید ازوسعت کافی برخوردار باشد و معمولاً به شکل نرده ای (احتمالاً از جنس دیواره هاینرده ای بهاربند) است.

جایخوراک دادن و یا وسایل غذاخوری گوسفند ممکن است به دو صورت مدرن و سنتی ساخته شود.در شکل مدرن، وسایل غذا خوری دو نوع و شامل علف خور و آخور است. علف، کاه، یونجهخشک و به طور کلی غذاهای پر حجم و مواد علوفه ای را در علف خورو کنجاله و آرد جو وسایر مواد کنسانتره و غذاهای متراکم را در آخور می ریزند.
وسایلغذاخوری ممکن است به شکل ثابت و یا متحرک و به صورت یک طرفی و یا دو طرفی باشند.نوع ثابت را می توان از مصالح ساختمانی در داخل آغل و در کنار دیوارهای اصلی و یامیانی آغل تعبیه نمود. دیوارهای میانی فضای داخل آغل یا جایگاه را به چند محوطهکوچکتر تصمیم می کند.

ارتفاعدیوارهای میانی معمولاً حدود 1/2 متر است . در عمل آخور را در پائین و علف خور رامعمولاً نرده ای است در بالای این دیوارها تعبیه می کنند. ارتفاع آخور ثابت از کفآغل، بر حسب سن و جثه گوسفند متفاوت است. اما معمولاً این ارتفاع بین 50 – 20سانتی متر است. در بالای آخور. علف خور نصب می شود که معمولاً نرده ای به شکل موربو با فاصله 10 سانتی متر از آخور قرار می گیرد. علف خور ممکن است از چوب و یا فلزتهیه و ساخته شود.

درشرایط سنتی برای ساختن آخورهای ثابت از مصالح ساختمانی مختلف مانند خشت، آجر،سیمان، چوب بلوک های سیمانی و یا الوار می توان استفاده کرد. اما نکاتی را که درزیر شرح داده می شود، حتماً باید در ساختمان و چگونگی استفاده از آنها رعایت نمود:

ارتفاعجدار بیرونی آخورهای یک طرفی باید حدود 45 سانتی متر و به هر حال از لبه داخلیبیشتر باشد تا مواد خوراکی کمتر به بیرون آخور ریخته و هدر شود. معمولاً گوسفند باحرکات سر، خوراک را از درون آخور به عقب و جلو پرتاب می کند و در صورتی که ارتفاعلبه های داخلی و بیرونی آخور یکسان باشد، بخش مهمی از خوراک تلف می شود.
پهنایلبه آخورهای یک طرفی نباید از 20 سانتی متر تجاوز کند. در غیر این صورت ، لبه آخورگلوی گوسفند را می گیرد و حیوان نخواهد توانست به راحتی از داخل آغور تغذیه و یاهمه مواد داخل آخور را به اصطلاح پاک نماید. سطح لبه آخور را نیز باید حتی الامکانبه شکل قوسی و بدون زاویه ساخت.

درجلوی لبه داخلی آخور حتماً باید تیرهای چوبی یا لوله های فلزی به فواصل مناسبکوبیده شود و روی آن دست کم یک ردیف نرده افقی موازی با لبه داخلی علف خور نصبگردد و تا گوسفندان نتواند به آخور وارد شوند و مواد غذایی را آلوده کنند. درمواردی که آخورها دو طرفی است فقط یک ردیف میله و یا تیر چوبی افقی کمی بالاتر ازآخور تعبیه می نمایند تا گوسفندان نتوانند وارد آخور شوند.

لبههای داخلی و کف آخورهایی را که به کمک مصالحی مثل خشت و گل می سازند حتی الامکانباید توسط یک لایه سیمان نیز پوشانید تا به راحتی بتوان آن را تمیز و ضدعفونی کرد.

دربسیاری از واحدهای پروار بندی، انواع علف خورها و آخورهای متحرک نیز در دسترس استتا هر گاه بخواهند گوسفندان را در بهار بند و یا در هوای آزاد خوراک دهند، ارائهعلوفه و کنسانتره به حیوان امکان پذیرباشد. غذا خوری های متحرک را می توان به گونهای نیز تعبیه کرد که هم به عنوان آخور و هم علف خور قابل استفاده باشد. موادمتراکم و یا پودر نمک و آرد استخوان را می توان در آخورهای مخصوص، کوچک و سرپوشیده ای ریخت تا در هنگام باران و باد، از فساد آنها جلوگیری شود.

بهتراست جایگاه لوله کشی آب داشته باشد و در داخل آن یک دستشویی یا چینی مجهز به شیرآب سرد و در صورت امکان شیر آب گرم تعبیه شود. این شیر باید تقریباً یک متر تا کفجایگاه فاصله داشته و مجهز به پر پیچ وصل شوند، به لوله لاستیکی باشد. طول لولهلاستیکی را باید تا حد ممکن به اندازه ای انتخاب کرد تا بتوان به کمک آن حدودمناسبی از داخل جایگاه را به خوبی شست و تمیز کرد. در کف جایگاه باید راهروهایباریکی را برای عبور آب نیز تعبیه نمود. کف جایگاه نیز باید به سمت راهروهای آبشیب داشته باشد تا بتوان آن را به آسانی شست و فاضلاب را بلافاصله از محل دور کرد.
آبشخوریا جای آب خوری گوسفند ممکن است از مصالح ساختمانی و یا از آهن سفید ساخته شود.معمولاً در کنار آخور، محلی را برای آب خوری گوسفند باید در نظر گرفت. برای اینکار ممکن است محوطه کوکلپر را با آجر و سیمان و با کف نیم استوانه در کنار آخورساخت. کف آبشخور را باید با سیمان اندود تا کاملاً آب را در خود نگهدارد و بهعلاوه منفذی در آن تعبیه نمود تا در فواصل لازم بتوان آبشخور را خالی کرده، شستشوکرد و سپس از آب سالم بهداشتی پر کرد.

انواعآبشخور را می توان با استفاده از آهن سفید محکم نیز تهیه کرد. این نوع آبشخورها راممکن است در کنار آخور و روی کف جایگاه قرار داد و یا به وسیله دو عدد حلقه آنهارا به دیوار نزدیک آخور آویزان کرد.

درشرایط ایران که انواع آبشخور با استفاده از مصالح محلی و به اشکال مختلف تهیه ومورد استفاده قرار می گیرد باید دقت کرد که محتوای آبشخور به مدت طولانی را کدنماند و در فواصل لازم آبشخور را خالی و دوباره با آب سالم بهداشتی پر کرد. نکتهدیگری که باید به آن توجه داشت تأمین آب آشامیدنی گله است که به ویژه مقدار آن برحسب فصل و شرائط آب و هوا متفاوت است. معمولاً گوسفندار شرایط آب و هوای خشک،تقریباً به چهار لیتر آب و در شرایط آب و هوای کمعتدله به 1/5 لیتر آب در روزهنیاز دارد. به این ترتیب بر حسب اندازه گله، ظرفیت آبشخور را باید دقیقاً محاسبه وآن را به اندازه لازم تعبیه و تأمین کرد. معمولاً برای هر 15 راس گوسفند یک آبشخوربه طول 45 سانتی متر در نظر گرفته می شود.
در مناطق سردسیر از آبشخورهای برقی نیز استفاده می شود که به طور خودکار آب رانیمه گرم نگه میدارند در این گونه موارد یک آبشخور برقی، برای هر 20 بره پرواری درنظر گرفته می شود. علاوه بر آبشخورهای فوق، از انواع دیگری مانند آبشخور خودکار بهکمک ظروف مرتبط و «آبشخور خودکار به کمک سینون» نیز می توان استفاده کرد. استفادهاز انواع آبشخورها به محل مزرعه، نقشه مورد نظر دامدار و امکانات اقتصادی دامداربستگی دارد.

علاوهبر جایگاه بسته که غالباً در پرواربندی زیر سقف مورد استفاده قرار می گیرد، ازجایگاه نیمه باز نیز می توان در عملیات پرواربندی گوسفندان جوان استفاده کرد.جایگاه نیمه باز عبارت است از یک ساختمان بسیار ساده که دارای سه دیوار و یک سقفمی باشد و یک طرف آن کاملاً باز است. این جایگاه را با هر نوع مصالح ساختمانیمانند چوب و آهن و یا آجر می توان ساخت. در شرائط ایران، جایگاه نیمه باز را براساس دو محوطه مسقف و باز و به صورت زیر می توان احداث نمود:

محوطهمسقف یا محل استراحت، سایبانی است که گوسفندان در هنگام استراحت و یا در موقعبرخورد با شرائط نامساعد طبیعی از آن استفاده می کنند. تهویه کافی و بستر خشک دراین نوع جایگاه از نظر تأمین سلامت و بهداشت گوسفند لازم و ضروری است. برای پوششکف محوطه مسقف می توان از آجر فرش و یا از سیمان و سنگ استفاده کرد. اما در مناطقمرطوب بهتر است پوشش بتونی به کار برد. در محوطه مسقف معمولاً برای هر رأس گوسفند1/5متر مربع فضا در نظر گرفته می شود. به عنوان مثال برای یک گله 100 رأسی 150 مترمربع فضا لازم است. دیوارهای محوطه مسقف باید حداقل تا ارتفاع 1/2 متری با مصالحساختمانی محکم بنا شود تا در برابر فشار بستر مقاومت کند و تخیمرات موجود در آننیز به اطراف پراکنده نشود. به علاوه طرف باز محوطه مسقف باید در جهت مخالف و یاپشت به باد بادش و بنابراین بهتر است پیش از احداث این محوطه، به چگونگی جهت باددر تمام فصول سال توجه داشت. آخور و آبشخور گوسفندان را می توان در محوطه بازتعبیه کرد. زیرا گوسفندان برای تأمین غذا و آب خود بیشتر در محوطه باز به سر میبرند. این امر موجب کاهش آلودگی بستر با فضولات در محوطه مسقف و ممانعت از باتلاقیشدن آن نیز می شود. به علاوه بستر نیز خشک می ماند و در میزان مصرف مواد برای تهیهبستر صرفه جویی می شود. باید توجه داشت که در شروع کار، به اندازه کافی بستر رویکف ریخته شود. نوع و مقدار بستر بر حسب شرایط محل و امکانات دامدارمتفاوت است. امامعمولاً در یک مزرعه تازه تأسیس دامدار از کاه و کلش به عنوان بستر استفاده میکند. توجه به این مسأله هم دارای اهمیت است که خاک اره و تطایر آن برای بسترگوسفند مناسب نیست زیرا این مواد در بین تارهای پشم جا می گیرد و ممکن است موجبناراحتی های پوستی در گوسفند شود. مقدار بستر درابتدا ممکن است حدود 20 سانتی مرتباشد و به تدریج اضافه شود اما در آغاز گرمای هوا فوراً بهتر را جمع آوری کرد.
برای سقف محوطه ایرانیت و یا ورقه های فلزی (شیروانی) را می توان به کار برد. برایاستفاده از نور بیشتر که کمک به سلامتی گوسفند و خشک نگهداشتن بستر می کند ممکناست پنجره هایی از جنس شیشه و یا پلاستیک در سقف های آجری و سفالی و غیره تعبیهکرد.

محوطهباز یا محل گردش گوسفندان باید به اندازه کافی پهن و وسیع باشد. در این محوطهمعمولاً برای هر رأس گوسفند حدود 1/5 متر مربع فضا در نظر گرفته می شود و به عنوانمثال برای یک گله 100 رأسی، 150 متر مربع فضا لازم است. به عبارت دیگر، با احتسابمحوطه مسقف چنین گله ای حدود 300 متر مربع فضا به عنوان جایگاه نیمه باز لازمدارد. کف محوطه باز به صورت ساده یا خاکی در نظر گرفته می شود اما بهتر است ازپوشش سیمانی و یا از سنگ فرش استفاده کرد. به هر حال باید توجه داشت هر نوع پوششیکه به کار برده می شود به گونه ای باشد که سطح کف لغزنده نباشد.

جایگاهگوسفندان پرواری چه به صورت بسته و چه به شکل نیمه باز ساخته شود، نیازمند حصاربندی نیز می باشد. برای حصار بندی از انواع مواد و مصالح می توان استفاده کرد کهمتداول ترین آنها عبارت است از :

توری،نرده های آهنی یا چوبی، دیرک، پرچین و چپر. باید توجه داشت که حصار بندی یا حصارکشی به شکل اقتصادی انجام شود و برای این کار باید سعی نمود از مصالح ارزان قیمتکه در محل موجود است، استفاده شود که در هزینه حمل و نقل مصالح هم صرفه جویی بهعمل آید. حصار کشی را می توان به شکل دائم و یا موقت اجرا کرد. اگر پرواربندبخواهد در آینده نزدیک در واحد تولیدی خود تغییراتی به عمل آورد، بهتر است از حصارکشی موقت استفاده کند. بدیهی است برای تعویض حصارهای دائمی ، دامپرور متحمل هزینههای اضافی می شود.
منابع مورد استفاده
1-اصول پرورش گوسفند و بز ؛ تألیف: مهندس مجید خالداری

2-نشریهمزرعه: شماره (6)؛ مسئول و ناشر دکتر منوچهر سعادت نوری